Het is vandaag zaterdag 31 augustus, ik weet niet hoe het daar in België zit, maar hier in Normandië vliegt de tijd voorbij. Het lijkt pas enkele dagen geleden dat ik een beetje onzeker in mijn auto stapte richting Frankrijk, op dat moment nog niet eens wetend waar ik die nacht zou slapen. Inmiddels zijn we zowat 3 weken verder, en overvalt me de gedachte dat ik binnen een goede week alweer huiswaarts keer.. Il n'est pas fair!
Het is echter nog iets te snel om reeds terug te blikken op mijn Normandisch avontuur. Al was het maar uit principe. Maar ik kan al wel vertellen dat ik blij ben dat ik Honfleur, het tot een maand geleden voor mij volledig onbekende havenstadje aan de monding van de Seine, als mijn eerste uitvalsbasis uitgekozen heb voor mijn nieuwe avontuur. En het gevoel van onmacht, omdat ik de tijd hier niet langzamer kan laten verlopen, alsof de tijd als los zand doorheen mijn vingers glijdt, bevestigt alleen maar dat ik me hier goed voel.
De locatie, het stadje, de omgeving, de mensen, het lekkere Franse brood en de heerlijk stinkende Camembert, het zijn wellicht de voornaamste ingrediënten voor een geslaagd verblijf. En waren de eerste twee weken soms ook wel een beetje eenzaam, dan kwam daar de voorbije week verandering in door de onvermijdelijke Francaise die ik op het strand had leren kennen. Met als enige betrachting ( evidemment ) mijn Frans een beetje op te krikken heb ik de voorbije week regelmatig boeiende gesprekken mogen voeren met deze goedlachse zuiderse furie, en het gaat inmiddels alweer heel wat beter met mijn talenkennis.
Zo heb ik dankzij deze Parisiene ook enkele van de naburige steden leren kennen, waarbij vooral het ietwat bekendere Deauville me wel kon bekoren. Het is een chiquere badstad, met een heel mooi strand, en vooral schitterende Normandische huizen, die de kuststreek echt onderdompelen in een feeërieke, nostalgische sfeer. De ideale locatie ook voor een wandeling bij zonsondergang. Deauville is zeker een levendigere badstad dan Honfleur, met een indrukwekkend casino en meerdere uitgaansmogelijkheden.
Woensdag heb ik een mooie uitstap gemaakt naar een pittoresk dorpje gelegen in de Haute-Seine, ten zuidoosten van Rouen, Les Andelys genaamd. Ik had me hiertoe laten verleiden door een fotootje uit een toeristische boekje, en mijn verwachtingen werden volledig ingelost. Gelegen in een prachtig landschap, waardoorheen de Seine een bochtig traject aflegt, word dit kleine dorpje overheerst door de ruïnes van een oud kasteel, destijds gebouwd door Richard Leeuwenhart. Het dorpje zelf lijkt ergens in een vorige eeuw in slaap te zijn gevallen, maar heeft zeker zijn charmes. Ook de tussenstop in Rouen was trouwens meer dan de moeite. Een boeiende en historische stad, met indrukwekkende bouwwerken, waaronder de bekende kathedraal die een voorname inspiratiebron was voor meerdere werken van Claude Monet. Een geslaagde uitstap dus, en ja, toegegeven, het had ook wel met het leuke gezelschap te maken.
Moet er dan niet meer gewerkt worden hoor ik menig criticaster terecht opmerken? Uiteraard, buiten de hierboven vermelde uitstapjes heb ik de voorbije week vooral geschreven. Toen ik gisteren op een bankje langs de Seine zat, en zag hoe twee indrukwekkende zeeschepen elkaar kruisten, heb ik me laten verleiden tot het schrijven van een stukje poëzie, hetwelk ik één van de volgende dagen zal posten op mijn blog. Verder werk ik verder aan mijn nieuwe novelle, en probeer ik ook wel veel te lezen. De drang om mezelf te verbeteren, om nog meer woorden te leren kennen, om inspiratie op te doen via andere schrijvers, is meer dan ooit aanwezig.
Inmiddels is mijn muze onverrichter zake vertrokken naar haar thuisstad, en ben ik terug de eenzame schrijver. Morgen en overmorgen zal ik mezelf dan weer transformeren tot de eenzame reiziger, want dan trek ik er met mijn cabrio'ke op uit om de Normandische kust verder te gaan verkennen. Een tocht die me o.a. langs de Côte de Nacre zal voeren ( waar de geallieerden landden op 6 juni 1944 ), en vervolgens via Cherbourg ( belangrijke marinebasis ) tot aan de Mont Sint-Michel moet brengen. Het zal aldus niet aan inspiratie ontbreken, om daarna mijn laatste weekje Honfleur al schrijvend af te ronden.
Inmiddels heb ik een verzoekje aan mijn trouwe lezers. Ik heb hier en daar al wel eens bij enkelen gepolst naar hun mening over mijn reisblog, maar graag had ik nog meer feedback gekregen. Uiteraard moet niemand zich verplicht voelen, maar ik zou jullie reacties zeker waarderen, goed of slecht! Deze mogen zowel over de reisverslagen als over de "literaire intermezzo's" gaan. Ik merk immers aan de statistieken dat mijn blog wel vrij veel gelezen wordt, maar wat de meesten onder jullie er nu echt van vinden, het is me voorlopig nog een groter raadsel dan wie Godfreud Van Kookvocht zal opvolgen als koning...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten