Het is nu vrijdagmorgen, een mooie zonnige ochtend, helderblauwe lucht, en de terrassen rondom Le Vieux Bassin beginnen stilaan gevuld te raken. Ik heb een zekere haat/liefde-verhouding met deze toeristische trekpleister van de stad. De 'Oude Dok' heeft zeker zijn charmes, maar zodra de hordes toeristen toestromen als woeste bijen vervliegt tevens de aantrekking. Ik vertoef hier graag 's morgens, als het nog rustig is. Dan is het hier heerlijk om op mijn gemak te ontbijten en mijn mails te checken in Le Perroquet Vert, waar ik inmiddels een habitué ben geworden.
Inmiddels 'woon' ik al anderhalve week in Honfleur, en kan ik gerust stellen dat ik me hier thuis begin te voelen. Zoals ik al aanhaalde in mijn eerste reisverslag, onthult deze stad zijn schoonheid pas als je ze grondiger bestudeert, haar beter leert kennen. Naar mijn gevoel komen de meeste mensen slechts voor een dagje of een weekendje naar dit havenstadje, en die tijd volstaat wellicht om de officiële highlights te bewonderen. Maar de ware charme, die ontdek je pas later, als je de meer verlaten straatjes ontdekt waar oude mensen je vriendelijk begroeten, of als je 's avonds laat gaat joggen langs de Jardin des Personnalités, en ziet hoe een indrukwekkende zeeschip de monding van de Seine verlaat.
Er zijn dus minder aangename plaatsen in de wereld om je tijd door te brengen. Al moet er nu en dan gewerkt worden uiteraard. De eerste week stond vooral in het teken van de stad en de omgeving ontdekken, maar sinds deze week probeer ik mezelf toch een zeker ritme op te leggen, en vlijtig aan het schrijven te gaan. Hiervoor heb ik inmiddels mijn vaste plekjes geselecteerd. Eén van mijn favoriete plaatsen is die bewuste Jardin des Personnalités. Het is een soort stadstuin langs de dijk, die aangelegd is door het stadsbestuur om het culturele erfgoed en de artistieke historie van de stad in de verf te zetten. Het is er meestal vrij rustig en zeker als het zonnetje schijnt, is het hier fijn vertoeven. En dat op nauwelijks 5 minuten stappen van mijn studio.
Die studio voelt ondertussen al een beetje aan als mijn thuis. Een goeie 35 vierkante meter groot, maar vooral het mooie uitzicht op de stad, de Seine én de indrukwekkende Pont de Normandie is een enorme meevaller. Ook hier durf ik wel eens achter mijn scherm te kruipen en aan het schrijven te gaan. Het is trouwens één van de weinige plekjes waar ik voorlopig geen last heb van de muggen, want naast de toeristen, tieren die hier ook weelderig.
Een ander leuke en inspirerende locatie is Mont-Joli, een heuvel binnen de stad, waar zich bovenaan een kerkje bevindt dat tevens een pelgrimsoord blijkt te zijn. Niet dat ik ondertussen reeds bekeerd ben, God behoede mij, maar het is wel een idyllisch plekje om te vertoeven, bovendien heerlijk in schaduw gelegen. Iets verder heb je een schitterend panoramisch zicht op de stad en zijn omgeving en daar durf ik al wel eens een letter op mijn klavier tokkelen.
Maar uiteraard heeft Normandië meer te bieden dan enkel Honfleur. Zo ben ik zondag met de wagen naar Etretat gereden, gelegen aan de Côte d'Albatre. Dit stadje is vooral bekend voor zijn indrukwekkende krijtrotsen en kliffen. De rit zelf was al leuk, met de cabrio doorheen het Normandische landschap, zonneke dat schijnt, alleen die knappe Francaise ontbrak (op dat moment in ieder geval). Toegekomen in Etretat, waan je je heel even in Blankenberge, maar als je vervolgens de kliffen aanschouwt, dan loont het echt wel de moeite. Bepakt met een rugzak met daarin een vers Frans brood en heerlijk stinkende Camembert, ben ik dan op zoek gegaan naar een rustig plekje op de krijtrotsen, waarbij de toch wel spectaculaire uitzichten elkaar snel opvolgden. Als je maar ver genoeg blijft stappen wordt het aantal medebezoekers uitgedund, en komt de schoonheid van Etretat nog beter tot zijn recht. Een aanrader dus, en reken maar dat de Camembert gesmaakt heeft!
Jaja, het leven van een beginnend schrijver gaat niet altijd over rozenpaden. Gisteren heb ik de namiddag op het locale strand doorgebracht, kwestie van de wind even door mijn hersenen te laten waaien, zodat er terug wat plaats vrijkomt voor nieuwe inspiratie. Het strand in Honfleur valt trouwens best te pruimen, en is ook nauwelijks 7 minuten stappen van mijn studio. Niet te druk, geen storende hoogbouw, geen Berlijnse oliebollen, en af en toe een indrukwekkend vrachtschip dat majestueus voorbijglijdt. Veel meer hoeft dat niet te zijn. En die Française dan, hoor ik u vragen? Wel, die lag ook op het strand...
Maar vermits we hier niet alleen zijn om van het leven te genieten, maar vooral ook om een beetje te werken, staat er de volgende dagen vooral 'schrijven' op het programma. Zoals jullie wellicht al kunnen zien hebben staan er reeds een tweetal 'literaire intermezzo's' op mijn blog, en ik zou het zeker waarderen om jullie feedback daarover te horen. Die mag kritisch zijn, zolang het maar eerlijk en oprecht is. Dat kan eventueel via dit blog, of via mijn Facebook, of ook gewoon via een mailtje uiteraard. Los van deze tussendoortjes, werk ik momenteel trouwens aan een nieuwe novelle, maar daarover meer in een volgende verslag. Nu is het aan jullie...
PS: Betreffende de absurde avonturen van Godfreud Van Kookvocht, ik heb nog 3 likes nodig op de FB-link, daarna volgt deel II !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten