Vier jaar geleden ( 2009 ) begon ik één van de boeiendste avonturen van mijn leven. Ik was net 35 geworden, was een beetje uitgekeken op mijn job en de reismicrobe in mij liet zich niet langer paaien met een zoveelste citytrip. Het werd tijd om te luisteren naar het stemmetje in mijn hoofd dat voortdurend zei; 'Daniel, je leeft maar één keer, en er is nog een hele wereld die ontdekt moet worden..' Er was geen ontkomen aan, dus gaf ik mijn job op om een jaar lang de wereld te gaan rondreizen. Onnodig om te zeggen dat het een onvergetelijke ervaring werd, waarbij ik fantastische landen en culturen heb mogen ontdekken, natuurwonderen aanschouwde, inspirerende mensen leerde kennen, en zo veel meer..

Eén van de bijzonderste momenten van deze reis die me langs vijf continenten heeft gevoerd, was het moment van mijn vertrek. Net afscheid genomen van vrienden en familie, stap je op het vliegtuig, niet beseffend waaraan je te verwachten. En nét dat is voor mij de essentie van reizen. De bestemming is niet wat primeert, maar wel het stiekeme verlangen en het mysterieuze ontdekken. De spanning als je een onbekende stad nadert; bijzondere mensen die je pad kruisen; nieuwe bevreemdende geuren die je ontdekt; adembenemende landschappen die doen verstommen; en eenvoudige ontmoetingen met gelijkgestemden die aanvoelen als een jarenlange vriendschap; dat is wat reizen écht de moeite maakt!

Een jaar lijkt lang. Een jaar is kort. Na 12 maanden rondzwerven was het 'back to reality'. Een unieke levenservaring rijker begaf ik me opnieuw op de arbeidsmarkt. Ook al had ik me voorgenomen me niet meer te laten meeslepen in een professionele ratrace, ik zat vrij snel terug gewrongen in een strak regime van lange werkdagen, veeleisende bazen en zeurende klanten, meetings over het geven van meetings en de blijkbaar ingebakken mondiale behoefte om almaar betere cijfers te behalen. De hooggeprezen werkvreugde kwam steeds nauwer in het gedrang. Teneinde mijn midlife crisis te vlug af te zijn, kocht ik me preventief een leuke cabrio en ging opnieuw aan het sporten. Maar het kon niet beletten dat opnieuw dat vervelende stemmetje op de proppen kwam, stoutmoedig toefluisterend dat dit toch niet het echte leven kon zijn.. Hoezeer ik dat stemmetje ook trachtte te negeren, de lokroep van een nieuw avontuur werd alsmaar luider.

Op een koude novemberdag, na een professionele teleurstelling, nam ondergetekende een heftige beslissing. Nadat ik mezelf meermaals de vraag had gesteld 'wat wil ik nu eigenlijk echt?' kwam steeds hetzelfde antwoord boven drijven. Reizen en schrijven! De passie voor het schrijven had altijd heimelijk in mij gewoekerd, al had ik er op een sporadische nieuwjaarsspeech na, nooit echt iets mee aangevangen. Maar die bewuste novemerdag besloot ik dat daar maar eens verandering in moest komen. En de passie voor het reizen, tja, what can I say...

In concreto is dit mijn plan; het komende anderhalf jaar besteden aan reizen en schrijven. Voorlopige bestemmingen; Normandië, New York, Guatemala, Venezuela. Maar daar wil ik me niet op vastpinnen! Remember, bestemmingen zijn niet het belangrijkste, wel het onderweg zijn. Mijn voorkeur gaat uit naar Franstalige en Spaanstalige gebieden, teneinde mijn talenkennis verder aan te scherpen. Het doel ter plaatse; integreren met de plaatselijke bevolking en la vida proberen te ervaren als de locals. En natuurlijk schrijven! Kortverhalen, losse teksten, gedichten, een reisblog en... hopelijk ook een volwaardig boek! Kortom, een onduidelijke en onbestemde onderneming die mogelijk nergens naar toe leidt, of net wel? Ik stel voor dat we het samen ontdekken...

Bon, wat mag u van dit blog verwachten? Bij voorkeur niets, want verwachtingen leiden vaak tot teleurstellingen. Maar met een beetje geluk; mooie reisverslagen, spannende ongecensureerde anekdotes, eigenzinnige prozaïsche intermezzo's, een streepje melancholie en hopelijk af en toe een lach en een traan bij het lezen van dit alles. Hell yeah !