Parque Central, donderdagnamiddag 13u44. Ik heb er net een
intense voormiddag Spaanse les en een lekkere lichte maaltijd bij Cafe Fernando
opzitten. Niets heerlijker dan de fantastische koffie die Fernando met de
grootste zorg klaarstoomt na vier lange uren opperste concentratie. En zeg nu
zelf, waar kan een mens de dag van vandaag nog een lekkere gezonde snack eten
vergezeld van een met liefde bereid tasje zwart goud voor het slordige bedrag
van 4 Euro?
In Parque Central maakt men zich ondertussen stilaan op voor
wat een druk weekend zal worden. Morgen is het één november en ook in Guatemala
worden dan de doden herdacht. De scholen zullen morgen uitzonderlijk gesloten
zijn. Het vooruitzicht van een extra lang weekend waarbij verschillende Halloween-feestjes op het programma staan, tovert
alvast een uitbundige glimlach op de gezichten van de jeugd die zich momenteel
ophoudt in het park. De levenden zullen dit weekend levendiger zijn dan ooit,
al zullen de doden nooit ver uit hun gedachten dwalen.
 |
| Parque Central, het levendige centrum van Antigua |
Zelf verheug ik me ook op het weekend. Mijn eerste week
Spaans zit er net op en ik moet bekennen dat het een behoorlijk zware dobber is
geweest. Mijn lerares Sylvia legt er behoorlijk de zweep op, ik heb op vier
dagen tijd evenveel theorie en woordenschat te slikken gekregen als op een
volledig jaar avondschool. Een korte break is dus welgekomen. Vanavond zal ik in ieder geval
mijn opwachting maken op de kroegentocht die door enkele studenten van de
Spaanse school wordt georganiseerd. Na 17 jaren nog eens proeven van het
studentenleven, een mens zou er zowaar nostalgisch van worden.
 |
| Mijn schooltje... De grote tuin ligt iets verder, foto's volgen nog... |
Maar toegegeven, het gaat er toch net ietsje anders aan toe
als toen. Ik vermoed dat zowel mijn leeftijd als de omgeving er iets mee te
maken hebben. De lessen Spaans vinden plaats in een mooie grote tuin, waar
talrijke tafeltjes staan verspreid, alwaar elke student aan de slag gaat met
zijn persoonlijke lerares. Er zijn zowat 30 studenten in mijn school en bijgevolg
evenveel leraressen. De leeftijd van beiden varieert van jong tot oud. Vele
studenten zit hier in het kader van één of ander uitwisselingsproject, maar
minstens de helft zit hier vanwege professionele of privé redenen. Ik ben dus
gelukkig niet de oudste.
Maar die lessen zijn dus wel behoorlijk intens en tevens
wordt er verwacht dat je ook buiten de lesuren taken maakt en studeert. Vermits
het toch mijn bedoeling is om behoorlijk Spaans te spreken hou ik me dan ook
vlijtig aan deze spelregels. Het resultaat laat niet op zich wachten, want na
nauwelijks vier dagen voel ik al een redelijke verbetering in mijn talenkennis.
Nu nog gewoon een knappe plaatselijke senorita aan de haak slaan om het
leerproces wat te veraangenamen. Al moet ik toegeven dat er tijdens de lessen
ook wel tijd wordt gemaakt voor interactie, spel en amusement. Het contact met
de andere studenten verloopt weliswaar nog een beetje stroef, maar wellicht zal
daar na vanavond wel verbetering in komen. Alcohol als bindmiddel tussen
mensen, het heeft in het verleden al boeiende verhalen opgeleverd…
 |
| Mijn kantoor, El Portal.. Heerlijke koffie met zicht op Parque Central |
De lokroep van mijn favoriete bar, El Portal, gelegen aan
dit eigenste park klinkt op een warme dag als vandaag nooit ver weg. Ik schat
een mooie 27 graden, een temperatuur waarbij de Gallo pintjes smaken als
Jupiler. Ik weersta nog heel even teneinde mijn aandacht bij Parque Central te
houden. Het is immers een bijzondere locatie. Gelegen in het kloppend hart van
Antigua, met centraal in het park een inspirerende fontein. Lichtjes
provocerend, met de gebeeldhouwde zeemeerminnen wiens boezem fungeert als
spuitgat. Misschien staat de fontein wel symbool voor het feit dat men hier
niet vies is van vrouwelijk schoon. Ook Guatemala ontsnapt immers niet aan de
machocultuur die zo typerend is voor Latijns- en Zuid-Amerikaanse landen.
 |
| De intrigerende fontein van Parque Central |
 |
| Met de befaamde zeemeerminnen |
Hoewel het na een maandje New York wellicht onmogelijk is om
nog verrast te worden door vrouwelijke schoonheden, moet ik toegeven dat ik
hier de voorbije week al wel een aantal knappe Latina’s heb zien passeren. De
authentieke Maya-nakomelingen zullen wellicht nooit
de eregalerij van Miss Universe halen, maar tussen de Latina’s van gemengde
afkomst lopen er wel enkele pareltjes rond. In tegenstelling tot bijvoorbeeld
de Braziliaanse vrouwen zijn ze hier wel wat bescheidener, schuchterder en
conservatiever. Al vermoed ik dat dit slechts een eerste indruk is, want
afgaande op de verhalen die ik hier en daar opvang zijn niet alleen de mannen
hier ontrouw. Maar qua klederdracht gaat het er hier alleszins preutser aan toe
dan in Rio de Janeiro, om maar iets te zeggen. Al moet de echte zomer hier nog
aanbreken, ik leef dus op hoop.
 |
| Vrouwelijk schoon, gespot aan kathedraal La Merced |
Maar niet alleen deze mooie verschijningen kleuren dit park.
Tevens heb je hier nog de vrouwen in traditionele Maya-klederdracht die voor
nauwelijks een dollar een zogenaamd handgemaakt tafelkleed proberen te
verpatsen. Of je hebt de jonge autochtone Guatemalteek die me nu al een week een blokfluit
probeert op te dringen en die één dezer dagen gaat eindigen tussen de zeemeerminnen
in de fontein met een gebroken fluit. Veel liever kijk ik echter naar het
omliggende landschap, de bergen en vooral de drie vulkanen, wiens top vaak
verborgen blijft in de wolken.
 |
| Zicht vanuit het park op vulkaan Agua |
Meest imposant is ongetwijfeld de Agua-vulkaan, ten zuiden
van het park. Een vulkaan zoals je je een echte vulkaan voorstelt, met een
haast perfect conische vorm. Beklimmen is mogelijk en de tocht neemt zowat 5 à
6 uren in beslag. Onderweg word je beloond met magistrale uitzichten. Minder
toegankelijk is de Fuego- vulkaan, iets verder in westelijke richting gelegen.
De toegang tot Fuego is verboden vermits deze reeds geruime tijd actief is. Bij
helder weer en mits een beetje meeval zie je ’s nachts de lava stromen vanuit
de top. Nu het regenseizoen stilaan ten einde loopt, hoop ik dan ook om één van
de volgende nachten dit spektakel te mogen aanschouwen van op het dakterras van
mijn appartementje.
 |
| De top van de vulkaan is vaak bedekt met wolken |
Hasta luego…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten