Maandagmiddag 4
november, Antigua Guatemala… Ik herinner me een
boeiend tv-programma dat vroeger op Canvas werd uitgezonden, waarin telkens
kleurrijke reportages werden vertoond van diverse culturele happenings en
exotische tradities. De naam van het programma ontsnapt me nu even, maar ik
weet dat ik telkens wegdroomde bij de prachtige reisreportages. Enkele dagen
geleden was ik zelf bevoorrecht getuige van zo een typisch plaatselijk festival
in Guatemala, El dia de los muertos in Santiago Sacatepéquez…
 |
| Het culture event El dia de los muertos in Santiago Sacatepéquez |
Maar eerst even terugkomen op het Halloween-feestje van vorige
donderdag. In mijn vorige reisverslag schreef ik reeds dat Halloween bijzonder
populair is in Antigua. Ik herinner me trouwens van vorige reizen doorheen
Zuid-Amerika dat de avond die voorafgaat aan Allerheiligen er vaak uitbundig
wordt gevierd in de straten. Wel, ik kan u vertellen dat het rustige Antigua
donderdagavond zowat in vuur en vlam stond. In de vooravond was het nog steeds
behoorlijk rustig, maar vanaf een uur of acht werd de stad overspoeld door
mummies, zombies, sexy doch bloederige verpleegsters, skeletten en andere
lugubere protagonisten.
Zelf had ik afgesproken met enkele medestudenten om een
kroegentocht te ondernemen. Ervan uitgaande dat de meesten wel iets of wat
normaal gekleed ten tonele zouden verschijnen maakte ik mijn opwachting in een jeans en
een zwart hemdje. Wel, dat was dus een kleine inschattingsfout, want werkelijk
iedereen was behoorlijk tot extreem uitgedost in Halloween-outfit. Sommige
hadden er echt wel veel tijd en energie ingestoken om er zo akelig mogelijk uit
te zien en daarmee was de sfeer gezet voor een stevig avondje stappen. Verdere
details zijn helaas niet voor publicatie vatbaar. Wel te publiceren is volgende tip
voor wie een reis naar Guatemala en/of Latijns-Amerika overweegt; Het is een unieke
gebeurtenis om een dergelijk Halloween-straatfeest te kunnen meemaken! Het
enthousiasme en de authentieke vreugde op de vele gezichten die de straten
kleuren is werkelijk aanstekelijk. Bovendien is het ook qua klimaat een
interessante periode om naar deze contreien af te zakken.
 |
| De mooie rit naar Santiago Sacatepéquez |
De dag na dit bacchanaal kon ik helaas niet uitslapen, want
reeds om 7u30 werd ik aan mijn school verwacht, alwaar de bus zou vertrekken
naar Santiago Sacatepéquez. Daar zouden we dus een traditioneel festival
bijwonen waarbij volgens aloude tradities de doden worden herdacht. De meesten
onder ons zagen er nog steeds uit als zombies, al hadden we er dit keer geen
mascara of vermomming voor nodig.
Desalniettemin was de opkomst behoorlijk groot en de chickenbus die ons
via allerlei kronkelige bergwegjes doorheen de hooglandvallei zou voeren zat dan
ook kippenvol. Het uitzicht maakte gelukkig veel goed en samen met mij was
iedereen ook wel nieuwsgierig naar wat ons deze dag te wachten stond.
 |
| Bij aankomst was het nog rustig, en waren de meesten nog bezig met het opstellen van hun kite. |
Na een klein uurtje kwamen we toe in Santiago Sacatepéquez
en leek het even alsof we toekwamen op een rockfestival. Behoorlijk wat volk,
kriskras door elkaar geparkeerde auto’s, talrijke eetstandjes, en een modderig
padje dat leidde naar een grote wei. Ondanks het vroege uur zagen we reeds hoe
vele Guatemalteken volop bezig waren met het in elkaar steken van reusachtige
kites ( soort windvliegers ). Deze indrukwekkende kites worden gemaakt van
papier en bamboestokken en hebben meestal een cirkelvormige structuur. Sommigen
van deze constructies hebben een diameter tot zowat 10 meter, maar vooral de
kleuren ervan zijn prachtig. Bedoeling is om deze windvliegers later op de dag
de lucht in te krijgen en de symboliek ervan is dat hiermee boodschappen worden
doorgegeven aan dierbare overledenen. Tevens zouden deze vliegers van papier de
zielen van de doden moeten bevrijden van hun boosheid.
 |
| De kites worden vanop de tribune losgelaten, bedoeling is om ze zo hoog mogelijk te laten vliegen. |
Ondanks de mooie symboliek van dit cultureel gebeuren op El
dia de los muertos is het toch vooral een visueel spektakel met een hoge entertainmentfactor. Ik schat dat er
rond de middag toch een paar duizenden bezoekers aanwezig waren, zowel locals als
toeristen. De weide zelf is net als Rock Werchter omringd door vele eet- en
drankkraampjes waarbij hygiëne slechts een bijzaak is. Van zodra de zon haar
hoogste punt bereikt zie je alvast de eerste gevolgen van de alcohol, vaak in
combinatie met verbande tronies. Net deze ‘gezellige’ sfeer maakte dat ik eindelijk
enkele van mijn medestudenten beter
leerde kennen. Samen met het gekunsteld vliegspektakel en de prachtige
omliggende landschappen zorgde dit ervoor dat dit wellicht één van de leukste
eerste novembers uit mijn leven werd. Amen.
 |
| Gezellige eetkraampjes op zijn Latijn-Amerikaans... |
 |
| Mijn lievelingskost, varken aan het spit |
Die avond heb ik aan het feestje helaas geen vervolg kunnen geven, mijn kaars was opgebrand. Gelukkig stond er nog een volledig weekend voor de deur waarin ik zou kunnen recupereren. Alhoewel, mijn strenge lerares Spaans dacht daar anders over en had me heel wat taken en studiemateriaal meegegeven voor het weekend. Dus ben ik in al mijn ijverdrang zaterdag naar El Portal, u inmiddels welbekend, getrokken om te studeren in een aangenaam kader. En teneinde mijn leerproces nog te veraangenamen ben ik de dag nadien met een plaatselijke senorita naar een leuk restaurant getrokken, gelegen in de bergen rondom Antigua. Mijn lerares mag dus niet klagen over mijn inzet en wat ik er allemaal niet voor over heb om Spaans te leren! Aan dit tempo ben ik binnen twee maanden perfect Spaanstalig me dunkt.
 |
| Mijn favoriete kite, die helaas niet de lucht is ingegaan.. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten