Als de schoolpoorten zich sluiten...

In mijn vorige verslag heb ik geprobeerd om een beeld te geven van mijn dagelijkse leven als student/schrijver in Antigua. Maar het zou natuurlijk zonde zijn om hier niet eveneens te genieten van al het moois dat deze stad en haar omgeving te bieden hebben. In dit verslag zal ik alvast een tipje van deze feeërieke sluier oplichten. Wat valt er zoal te beleven in Antigua als de schoolpoorten zijn gesloten en als de inspiratie om te schrijven dient te worden aangewakkerd...



Het zicht op Agua-vulkaan, ik kan er niet genoeg van krijgen..

Zondagnamiddag, 24 november. Terwijl in België inmiddels de eerste sneeuw is gevallen, zit ik op mijn vaste plekje in El Portal, met zicht op een zonovergoten Parque Central. Een beetje meer ontspannen dan anders, want ik heb mezelf op een weekje schoolvakantie getrakteerd. Na vier intensieve weken Spaans volgen snakken mijn in Gallo verzadigde hersenen immers naar een beetje rust. Tijd om alle leerstof even te laten bezinken en mij een weekje op mijn schrijfproject te concentreren. Maar nu eerst nog even genieten van la vida bonita en Antigua.



Genieten van de mooie omgeving...

 

Nu mijn verblijf in Guatemala er voor de helft opzit, kan ik alvast met tevredenheid terugblikken op de voorbije vijf weken. Zoals steeds was het ook hier eerst even mijn weg zoeken, letterlijk en figuurlijk. Nieuwe mensen leren kennen, me aanpassen aan het dagelijkse ritme van de meedogenloze schoolbel, mijn appartementje beetje gewoon worden, enz.. Maar die gewenningsperiode ligt ondertussen al een tijdje achter me en ik kan oprecht stellen dat ik me hier nu echt wel thuis voel. Zo heb ik ondertussen mijn vaste stekjes waar ik kan schrijven en een koffietje drinken, heb ik tevens een paar leuke mensen leren kennen en zelfs het dagelijkse opstaan om 7u 's morgens vormt niet langer een probleem.

Daguitstap con mi maestra, Silvia la Sadista

Door het vaste schoolritme is het leven hier weliswaar iets meer routineus en iets minder spannend dan op mijn vorige bestemmingen. Maar eigenlijk vind ik dat niet erg. Het voelt zelfs goed aan om terug wat structuur te hebben in mijn leven en nu mijn Spaans er behoorlijk is op vooruit gegaan, heb ik ook echt het gevoel hier iets nuttigs te doen. Maar gelukkig zijn er tussen het studeren en het schrijven door nog wel voldoende momenten en gelegenheden om hier ook een beetje te genieten en wat couleur local op te snuiven.

Zelfs op het plaatselijke kerkhof vind je hier couleur local..
 

Zo heb ik gisteren met paar mede-studenten een daguitstapje gemaakt naar Monterrico. Gelegen aan de Grote Oceaan is dit kleine kuststadje bekend vanwege zijn zwartgekleurde stranden en zijn schildpaddenpopulatie. Na een chaotisch busritje in een krakkemikkig minibusje kwamen we na drie uurtjes aan op deze exotische locatie, alwaar de palmbomen ons hartelijk toewuifden. De hitte was pakkend en ik denk dat het geen twee minuten duurden of als volleerde helden trotseerden we reeds de metershoge golven. Stiekem had ik gehoopt om hier ook de reuzenschildpadden aan te treffen, maar die beestjes laten zich voornamelijk in het donker bewonderen. Toen het donker was waren wij echter reeds teruggekeerd in Antigua, alwaar ons nog een stevig nachtje stappen wachtte.

Het zwarte zand van Monterrico
 

De rest van mijn 'schaarse' vrije tijd heb ik de voorbije weken in Antigua zelf doorgebracht. Er zijn nochtans heel wat leuke uitstapmogelijkheden rondom de stad, waaronder adembenemende trektochten naar één van de vele omliggende vulkanen of een weekendje relaxen aan het befaamde Atitlan-meer. Maar ervaren reiziger als ik ben, heb ik een aantal van deze natuurwonderen al in mijn jongere jaren mogen bewonderen, dus stel ik me graag tevreden met het rustig rondkuieren doorheen de stad. Vaak gaat dit gepaard met bezoekjes aan enkele van de populaire cafeetjes en bars, als daar zijn New Reily's, Monoloco en Sin Ventura. Wat er zich hier in de late uurtjes afspeelt is voer voor een volgende roman, maar zij die hun nieuwsgierigheid niet kunnen bedwingen mogen me altijd een mailtje sturen.

Een trektocht naar één van de omliggende vulkanen is zéker een aanrader!

Maar ook overdag is er hier heel wat afleiding of opportuniteit om een beter beeld te krijgen van het leven in Guatemala. Zo maakte ik vorige week een boeiende uitstap naar een koffieplantage. Guatemala is immers één van de belangrijkste koffie-producenten ter wereld en na Brazilië en Columbia is de kwaliteit van de koffiebonen hier superieur. Helaas worden de beste bonen doorverkocht naar het buitenland en is het in Antigua zelf een beetje zoeken naar plaatsen waar je echt lekkere koffie kunt drinken. Maar ze zijn er wel! En als jullie nu het kopje koffie konden ruiken dat hier voor mijn neus staat te dampen...

Bezoekje aan lokale Maya-winkel waar nog ambachtelijk kleding wordt gemaakt
 

Tevens zijn er in de stad regelmatige leuke happenings, muziekoptredens, straatevents, enz... Zo was er donderdag nog een groots opgezette competitie, waarbij de obers van de verschillende restaurantjes en cafeetjes het tegen elkaar moesten opnemen in een loopwedstrijd. Met een plateau met daarop vier consumpties moesten ze de hobbelige straten van Antigua doorkruisen, uiteraard zonder dat er een glas mocht vallen. Zeer vermakelijk om aan te zien en vooral door het prachtige decor waarin zich deze wedstrijd afspeelde, alweer een kleurrijke belevenis.



De bediening is niet slecht, ik vroeg een pintje en beloofde een tip aan de snelste ober..
 

Dat lopen hier geen sinecure is heb ik zelf ook al herhaaldelijk mogen ondervinden. Na vijf weken heb ik nog steeds geen ideaal loopparcours ontdekt en dus beperk ik mij tot tweewekelijkse struikeltochtjes net buiten het centrum van de stad. De straten van Antigua bestaan uit gigantische en onregelmatige kasseien, voetpaden zijn onbestaande of levensgevaarlijk.  Joggen is hier dus een veeleisend huzarenstukje. En als het niet de kasseien zijn die dreigend op de loer liggen, dan zijn het wel de kamikazepiloten langs de weg of de verouderde en in uitlaatgassen verzopen autobussen die letterlijk roet in het eten strooien. Alsof dit alles nog niet genoeg is, praalt hier nog een felle zon en is er Antigua's hoge ligging ( 1500 meter ) dewelke het lopen nog bemoeilijken. Anderzijds, de heerlijke superverse smoothies waarmee ik mezelf nu zulk een intensief looptochtje beloon maken het alles dan weer goed.

Het zicht is mooi tijdens het lopen, de ondergrond echter niet ideaal
 

En zo kunnen jullie dus samen met mij concluderen dat het hier allemaal wel in orde komt.. Ik kijk nu vooral uit naar mijn weekje vakantie waarin ik vooral hoop om veel te kunnen schrijven. Het zal misschien wel even wachten worden op een volgend reisverslagje, tenzij er de komende dagen nog iets spannend gebeurt. Ondertussen blijven reacties op mijn reisblog en mijn bescheiden pogingen tot poëzie nog meer dan welkom...

 

 

 

 

Tja, ik kon het niet laten...