Bienvenido en Antigua, Guatemala...

Iets meer dan een week geleden vergaapte ik me nog aan de wolkenkrabbers van New York, nu zit ik in een verduisterde koffiebar in de mooiste koloniale stad van Midden-Amerika. Een reisdag van bijna 24 uren bracht me gisteren naar de meest gefotografeerde plek van Guatemala en reeds weet ik dat Antigua een bijzondere ervaring zal worden. Alleen maar hopen dat de elektriciteit hier niet voor eeuwig is uitgevallen…

 

De meest gefotografeerde straat van Antigua, met de Ark van Santa Catalina
 

Het is woensdagnamiddag, 23 oktober, 17u. De duisternis doet langzaam zijn intrede in Antigua. Niet verwonderlijk; de zon is reeds geruime tijd verdwenen achter de majestueuze vulkaantoppen die de stad omringen. Binnen minder dan een uurtje zal het hier volledig donker zijn. Dit mag je helaas nogal letterlijk nemen. Want in de loop van de namiddag heeft de elektriciteit het begeven na een stevig onweer. Samen met de sfeervolle kaarsjes die in sommige cafeetjes en restaurants zijn aangestoken, brengt enkel mijn computerscherm nog licht in de schemer. De warme koffie waar ik naar snakte zal voorlopig op zich laten wachten en het is nog maar de vraag hoe lang de panne zal aanhouden. Gelukkig is het pintje Gallo-bier dat ik net aan de lippen heb gezet nog wel heerlijk fris.

Uitzicht van op het dakterras van mijn hotel

 

Groter kan het contrast met mijn vorige bestemming niet zijn. Van de drukke, immer hectische metropool New York, met zijn spectaculaire hoogbouw en de schreeuwerige verlichting op Times Square, naar het authentieke koloniale Antigua, met zijn straten van kasseien, zijn vele ruïnes en de nog steeds merkbare Maya-invloeden. Een mens zou van minder een cultuurshock beleven. Maar ik laat het me graag overkomen. Ik wist immers goed wat me te wachten stond in deze bijzondere stad van zowat 20.000 inwoners, met zijn prachtige kleurrijke huisjes, van maximum twee verdiepingen hoog. Tijdens mijn vorige wereldreis heb ik immers ook mijn opwachting gemaakt in deze valleistad.  Toen reeds was me de warme gemoedelijke sfeer opgevallen. Dus toen ik hier gisteren na een  vermoeiende en lange reisdag in de avond toekwam, voelde het zelfs aan als een beetje thuiskomen.

 

De chicken bus; oncomfortabel, onveilig, maar een must-do experience!
 

Antigua is in alle opzichten een unieke stad, met een zeer bewogen verleden en een rijke geschiedenis. In zijn hoogdagen gold de stad als één van de belangrijkste van het Spaanse Keizerrijk, samen met steden als Lima en Mexico-stad. In de 16^e eeuw werd Antigua door de Spanjaarden zelfs  aangeduid als hoofdstad van Guatemala, wat een ongeziene weelde en welvaart met zich meebracht. Verschillende religieuze ordes kwamen zich hier vestigen, wat resulteerde in een competitieve bouwwoede van kloosters, abdijen, kerken, scholen enz.. In het midden van de 18^e eeuw kende de stad haar hoogtepunt en bevonden er zich onder meer een universiteit, een krant, een drukkerij en vooral een florerende commerciële handel. Een zware aardbeving in 1773 maakte echter een abrupt einde aan deze glorieperiode.

 

Eén van de vele imposante ruïnes van de stad
 

Ondertussen is Antigua al lang niet meer de hoofdstad van Guatemala, maar de vele ruïnes die de stad overheersen, herinneren aan haar rijke, koloniale verleden. Het is nu verworden tot een oord van rust maar tevens de voornaamste toeristische trekpleister van het land. Er heerst hier een gemoedelijke sfeer met toch een kosmopolitisch geurtje, door de kleurrijke en gevarieerde bevolking. In de vele gezellige cafeetjes en restaurants tref je zowel lokale bewoners als expats, toeristen en studenten aan. Antigua, met zijn gezellige straten van eeuwenoude kasseien en zijn pittoreske huisjes, is bovendien sinds 1979 uitgeroepen tot Unesco Werelderfgoed. Tevens heeft de stad zich de voorbije decennia ontpopt als een mekka voor taalonderwijs. Dit met zijn meer dan 50 scholen waar buitenlanders goedkoop én degelijk Spaans wordt aangeleerd.  

 

Parque Union met zicht op de Agua-vulkaan
 

En deze stad zal dus de komende twee maanden ook mijn toevluchtsoord worden. Vanaf donderdag zal ik hier een appartementje betrekken, dat er hopelijk even gezellig uitziet als het hotel waar ik momenteel verblijf. ( EuroMayaHotel, kort bij Parque Central, 45Euro/nacht ). Het doel van mijn reis is ditmaal divers; Spaans leren in één van die 50 scholen en ijverig schrijven aan een nieuwe novelle. Vanaf maandag zal ik elke voormiddag 4 uur Spaans volgen met een privé-leraar. In de namiddag worden er door de school activiteiten georganiseerd, waarbij er uiteraard enkel Spaans mag gesproken worden. Maar het blijft natuurlijk ook mijn bedoeling om hier te schrijven. Ik heb één en ander in te halen na net iets te veel afleiding in NY. Dat neemt echter niet weg dat ik hier ook zoveel mogelijk de Latijns-Amerikaanse sfeer zal trachten op te snuiven en regelmatig te genieten van een heerlijke koffie in één van de vele koffiebars. Wellicht zal er af en toe ook wel eens een stappeke gezet worden om na te gaan in welke mate mijn Spaans er is op vooruit gegaan.

 

Sfeerbeeld van op de dagelijkse immense markt
 

Kortom, alweer een boeiend avontuur waar ik naar uitkijk. Toen ik gisteren in het vliegtuig zat was ik me nog aan het bedenken dat het toch altijd een beetje spannend is. Toekomen op een nieuwe bestemming waar je niemand kent, waar je niet echt weet wat je te wachten staat. De enige zekerheid is dat als ik hier binnen twee maanden vertrek, ik ongetwijfeld alweer een pak boeiende verhalen in mijn rugzak kan steken. Ik denk toch dat het vooral dat is wat me er telkens toe aanzet om dergelijke reizen te ondernemen. De drang naar het onbekende, de gretigheid om een nieuwe omgeving te zien, andere culturen op te snuiven, gelijkgestemde mensen te leren kennen. En hoewel dit meestal gepaard gaat met een financiële aderlating, voel ik me steeds weer zo rijk als ik van een verre reis huiswaarts keer. Hopelijk is het deze keer niet anders.

Kathedraal van San José op Parque Central ( gebouwd in 1670 )
 

En kijk, ondertussen is er gejuich in de straten opgestegen. Niet zozeer ter mijner verwelkoming, maar wel omdat de lampen weer zijn gaan branden. Hopelijk blijft de elektriciteitsstroomtoevoer voor de rest van de avond gevrijwaard, dan kan ik alsnog iets lekkers gaan eten. Volgend verslag volgt einde van de week, of begin volgende week..

Hasta la proxima !