Hoofdstuk III
Uiteraard is het niet de eerste keer dat er zich een naakte deerne in zijn slaapkamer bevindt, maar de aanwezigheid van deze frêle schoonheid maakt dat Moreno zich toch ietwat onwennig voelt. Anders dan anders. Alsof hij zich schaamt voor zijn eigen onvolmaakte lichaam, getekend door de vele littekens, die het verhaal van zijn bewogen leven vertellen. Maar zijn gehavende lijf blijkt voor haar geen struikelblok. Met het geduld van een engel en de zachtheid van een baby begint ze al zijn wonden innig te zoenen, alsof ze zijn leed zalven wil. Moreno probeert met al zijn wilskracht te achterhalen hoe hij dit godenkind heeft leren kennen, maar hij herinnert zich noch haar naam, noch waar ze elkaar ontmoetten.
Sinds zij zijn slaapkamer opnieuw betrad, hebben beiden nog geen woord gewisseld. De stilte begint Moreno te storen, en hij vraagt haar hoe laat het is. Bij het uitspreken van de woorden merkt hij op dat zijn stem schor en hees klinkt. Hij vreest dat zijn stem haar zal afschrikken, maar dat blijkt onterecht. 'Het is al half twaalf', antwoordt het sensuele godenkind; 'Je hebt als een baby geslapen'. Bij het uitspreken van de verzachtende woorden kijkt ze Moreno lief in zijn felgrijze ogen aan, op een manier die hem doet denken aan zijn moeder. In haar betere jaren weliswaar.
'Ik vrees dat ik vannacht een beetje veel gedronken heb, ik kan me niet zo goed herinneren wat er allemaal gebeurd is', vertelt de jongeman zonder leeftijd, waarbij hij er op toeziet om zijn stem zo zacht mogelijk te laten klinken. Normaal maalt Moreno niet om zulke pietluttigheden, maar bij deze dame voelt hij de behoefte om te behagen, bang als hij is om haar te kwetsen. 'Vind je het erg als ik je vraag om mij te vertellen over de voorbije nacht?', vraagt hij vervolgens, zich bewust dat deze vraag zich mogelijk tegen hem zal keren. 'Natuurlijk niet, ik zal je alles vertellen wat je wil weten, maar eerst ga ik je een stevig ontbijt klaarmaken', is haar onverhoopte antwoord, waarna ze langzaam opstaat en zich nog steeds naakt richting keuken begeeft. Net voordat ze de deur van de slaapkamer verlaat kijkt ze Moreno nog heel even lief en plagerig aan; 'Trouwens, mijn naam is Mariela'.
Hoofdstuk IV
Terwijl hij zich onder de douche begeeft, is Moreno er zich van bewust dat zowat elk plekje van zijn lichaam pijn doet. Om het even waar zijn hand zijn romp of ledematen beroert, voelt het aan alsof hij in brand staat. 'Wat gebeurt er toch met me' fluistert hij zichzelf toe; 'Ik ben nauwelijks 20 jaar, maar mijn lijf voelt aan alsof ik er 80 ben'. Enkel de gedachte aan de onwaarschijnlijke verschijning in zijn slaapkamer, Mariela noemt ze dus, kan zijn pijn enigszins verzachten. Het belet hem om in tranen uit te barsten.
Wanneer hij tien minuten later de keuken betreedt, ruikt het er lekker naar de roereieren die Mariela bereidt, en staat een kop dampende koffie hem reeds op te wachten. Maar nog meer heeft Moreno oog voor de dame met haar perfecte lichaam zoals je dat enkel in Amerikaanse films ziet. Hij probeert te bedenken hoe oud zij zou zijn, maar vraagt het haar niet. 'Ik hoop dat je honger hebt, maar ik vermoed van wel', spreekt ze hem toe. 'Als je dat maar weet, ik zou een ganse koe kunnen opeten', lacht hij haar toe, en tot zijn grote genoegdoening ziet hij opnieuw een vertederende glimlach op Mariela's gelaat verschijnen. Hij voelt zich binnenin helemaal week worden, maar laat het niet merken.
'Over vannacht, ik herinner me dus niet echt veel..', doet hij een nieuwe poging om zijn nieuwsgierigheid te stillen. Maar Mariela onderbreekt hem; 'Maak je geen zorgen, ik ga je alles vertellen, het was een bewogen nacht, er valt heel wat te vertellen. Ze hebben je stevig te pakken gehad, maar je mag blij zijn dat je zulke goede vrienden hebt'. 'Wie zijn 'ze', Marcos bedoel je, wat is er dan juist gebeurd?'. Moreno voelt hoe de onrust in hem opnieuw crescendo gaat. 'Laat me je alles vertellen van in het begin Moreno. Maar voor ik je alles vertel, wil ik je één ding vragen. Ok?', en zonder zijn antwoord af te wachten gaat Mariela verder; 'Heb je enig idee van wie ik ben, of heb je geen flauw benul?'. 'Om eerlijk te zijn, ik zou het echt niet weten. Hebben we elkaar ooit eerder ontmoet? Het zou me verwonderen dat ik dat zou zijn vergeten'. En voor de eerste keer ziet Moreno hoe de ontwapenende glimlach van zijn laatste verovering even verdwijnt en plaats maakt voor een bezorgde frons. 'Pff, dit gaat niet makkelijk worden, noch voor jou, noch voor mij', gaat zij uiteindelijk verder, haar stem nog steeds zo zoet als suiker. Het is duidelijk dat wat zij ook te vertellen heeft, het zal haar moeilijk vallen om de woorden uit te spreken.
Ik ben fan! Nog nog nog! :-)
BeantwoordenVerwijderen