Een leuk dagje in Cusco...

Toegegeven, het leven in Cusco, Peru verloopt tot dusver een pak rustiger dan in Antigua. Nochtans is het een grotere en drukkere stad, met meer toeristen, bars en discotheken dan geheel Guatemala. Wellicht heeft één en ander te maken met de school waar ik momenteel Spaans volg. Die is immers een pak kleinschaliger dan in Antigua, waardoor het 'studentenleven'  hier net iets kalmer verloopt. Al kon het verjaardagsfeestje van een medestudente voorbije zaterdag wel tellen...

Plaza de Armas, het kloppend hart van Cusco...

Inmiddels heb ik wel een leuke bar ontdekt, gelegen aan de Plaza de Armas, waar ik 's avonds graag mag vertoeven. Het is er meestal gezellig druk, dus nooit te vol, maar ik zit er ook nooit alleen. En nog belangrijker, de pintjes zijn er goedkoop, wat in deze stad niet vanzelfsprekend is. Deze bar is dan ook een leuk alternatief voor een avondje thuis zitten, en bovendien vind ik er ook altijd inspiratie om te schrijven. Zaterdagavond was deze locatie ook het vertrekpunt van een leuk avondje stappen, om de verjaardag van een medestudente te vieren. En omdat alleen ook maar alleen is, heb ik me deze keer eens sociaal gedragen. Gevolg; een behoorlijke kater op zondag, de eerste sinds mijn verblijf in Peru.

Want alleen is maar alleen...

Dat het echter niet altijd bier, feesten en katers moeten zijn, bewijst de mooie dag die ik vandaag achter de rug heb en die ik graag met jullie wil delen. Al was het maar om aan te tonen dat het vaak de kleine dingen in het leven zijn die een mens oprecht gelukkig kunnen maken.

Helemaal bovenaan, Saqsaywaman, de indrukwekkende Inca-ruïne

Vandaag begon zoals elke weekdag, met vier uurtjes Spaans in Mundo Antiguo, de school waar ik nu reeds een goeie week les volg. Ik had onverwacht een nieuwe leraar vandaag, maar die bleek een pak beter mee te vallen als ik verwacht had. Jimmy, een jonge vlotte kerel, beetje de looks van Rambo na een vermageringskuur, maar best 'ne sympathieke pee'. Of mijn Spaans er vandaag veel is op vooruitgegaan durf ik niet met zekerheid beweren, maar ik heb wel veel bijgeleerd over het leven in Cusco, gezien door de ogen van een man. Boeiend om vast te stellen dat mannen ook hier de dingen net altijd iets anders bekijken dan vrouwen. 

Ook mijn reisblog ontsnapt er niet aan, mijn eerste selfie..

Na een goedkope lunch in één van mijn vaste restaurantjes, besloot ik om deze namiddag een wandeltocht te ondernemen. Het was voor het eerst sinds meerdere dagen nog eens mooi weer, weliswaar ietwat bewolkt, maar wel lekker warm met een zacht zomerbriesje. Bestemming van mijn wandeling, Saqsaywaman, in de volksmond ook wel eens als 'sexy woman' uitgesproken. Het betreft een versterkte burcht die dateert vanuit de Inca-periode, en vooral indruk maakt vanwege de enorme rotsblokken die met een onwaarschijnlijke precisie op elkaar zijn geplaatst. Het was echter niet zozeer de ruïne die me interesseerde, maar vooral de weg ernaartoe.

Ideaal weertje voor een heerlijke wandeling...

Ik was nauwelijks mijn bescheiden huisje uit, of ik stootte reeds op een kleurrijke processie-stoet die mijn pad kruiste. Processies zijn enorm populair in Cusco. Elke wijk heeft hier wel zijn heilige, die met de regelmaat van de kerklok wordt gevierd met vuurwerk en een parade. Geen idee welke heilige vandaag zijn opwachting mocht maken, maar te zien aan het zweet van de mannen die zijn standbeeld droegen, leek het mij wel een zwaargewicht. Gelovig of niet, zo een processie zorgt toch altijd voor de nodige animo en een aantal leuke fotootjes. Alvast een leuk begin van mijn wandeling.

Het leven van een gelovige kan zwaar zijn...

Vervolgens sloeg ik een smal kassei-straatje in vanaf de Plaza de Armas, dat almaar bergop zou lopen. Mja, die Inca's waren natuurlijk ook niet dom, zij bouwden hun burchten uiteraard liever op het topje van de berg. Maar het was me de moeite waard, want onderweg werd ik beloond met prachtige zichten over de stad, met die indrukwekkende bergen van de Andes op de achtergrond. Hoe meer ik het drukke centrum van Cusco achter me liet, des te meer begon ik te genieten van de rust, het schitterende weer ( met daarbij het besef dat het in België nu winter is ), en de mooie panorama's. Het was op dat moment dat ik nog maar eens besefte hoe mooi het leven toch kan zijn. Een gezonde fysische inspanning, een heerlijk briesje en vrijuit wandelen in de natuur, soms moet het echt niet meer zijn dan dat. Dat de toegangsprijzen tot Saqsaywaman me uiteindelijk net iets te duur bleken, kon mijn goede stemming niet drukken en fluitend zette ik de terugtocht in.

Zonder woorden...

Eenmaal toegekomen op de Plaza de Armas vond ik dat ik wel een lekkere cappuccino had verdiend, en die liet ik me smaken op een leuk terrasje met prima zicht op het kloppend hart van Cusco. Natuurlijk ontbrak er nog wel iemand om het plaatje helemaal compleet te maken. Maar het besef dat ik binnen drie weken opnieuw in Antigua zal vertoeven, alwaar ene Guatemalteekse schoonheid mij zal opwachten aan de luchthaven, maakte dit ruimschoots goed. Alsook de lekkere koffie uiteraard.

Nog maar eens... Plaza de Armas

Voor de geïnteresseerden, ik zit nog tot 21 februari in Cusco, en heb een slaapkamer beschikbaar voor eventuele bezoekers. En dit alles voor de prijs van een frisse pint en een bescheiden etentje... Tot gauw ?

Cusco zal u hartelijk ontvangen...