Laatste weekendje in Antigua...

Hoe lang sommige liedjes ook mogen duren, als ze echt mooi zijn, duren ze nooit lang genoeg. En als de laatste noot van een favoriete plaat langzaam uitdooft, sterf je als luisteraar toch telkens een beetje mee. Maar gelukkig bekijkt de vrolijke reiziger die zich diep in mij genesteld heeft de zaken liever van hun zonnige  kant. Dus nu de laatste strofe van het Guatemala-lied is ingezet, zet ik al mijn zintuigen nog een keertje extra op scherp om volop te genieten van mijn laatste dagen.

Een laatste sfeerfotootje van Antigua en mijn favoriete vulkaan Agua
 

Gisteren werd ik me bewust van het feit dat het binnen minder dan een week alweer Kerstmis is. Meestal voelt een mens die feestelijke periode al van heinde en verre aankomen, maar ditmaal lijkt de nakende komst van de Kerstman me eerder surreëel. Dagelijks maak ik immers mijn opwachting richting school onder een blakende zon, al dan niet verscholen achter een verdwaald wolkendek. En ook al zijn de zomerse temperaturen hier ietwat gemilderd, zaterdag lag ik toch nog lekker te braden op het strand van San Jose onder een slordige 26 graden. Dus ware het niet dat het Parque Central sinds enkele dagen baadt in sfeervolle kerstverlichting, ik zou denken dat we ergens halfweg de zomer zaten.

Parque Central in sfeervolle kerstverlichting

Maar zomer of winter, vanop mijn vaste stek in El Portal kan ik in ieder geval alweer terugblikken op twee mooie weken. En nu ik deze voormiddag mijn allerlaatste uurtjes Spaanse les heb doorstaan, meen ik dat er mij bovendien nog enkele mooie laatste afscheidsdagen staan te wachten in mijn tijdelijke thuisstad. Maar laat ons niet vooruit lopen op de feiten. Ik zal eerst al eens een poging doen om de voorbije weken samen te vatten in een niet al te uitgebreid kapittel.

De week na mijn weekendje in Lake Atitlan laat zich het makkelijkst omschrijven als een doorsnee weekje Antigua. M.a.w. elke dag vlijtig naar school, elke namiddag als een streber huiswerk maken in El Portal en tot slot al deze vlijt op regelmatige basis wegspoelen met een frisse slok Gallo. Vrijdagavond echter leidden Gods ondoorgrondelijke wegen ertoe dat ik een afspraakje had met een leuke dame uit Guatemala-stad waarna ik vervolgens het weekend feestend inzette met een afscheidsfeestje van enkele medestudenten. Zaterdagavond was ik uitgenodigd op een vrijgezellenavond van een vriendin van bovenvermelde leuke dame. Samen met Rico, mijn Zwitserse partner in crime, maakte ik in een leuk en bont gezelschap de lokale horeca van Antigua een beetje rijker. Meer details kan ik hier helaas niet over kwijt. Uiteindelijk is Antigua toch ook een beetje het Las Vegas van Guatemala, nietwaar?

Vrijgezellenavond in Antigua: ander land, maar even zatte toestanden..

De voorbije week dan... Die vertoonde verdacht veel gelijkenissen met de voorgaande, al werden sommige avonden wel opgevrolijkt door sporadisch bezoek vanuit de hoofdstad. En tijdens één van deze avonden werden er concrete plannen gemaakt om het weekend door te brengen in de hoofdstad van Guatemala. Een opportuniteit die ik niet aan mij kon laten voorbijgaan. Niet alleen vanwege het gezelschap, maar vooral omdat ik me nog niet echt een beeld had kunnen vormen van Guatemala-stad. Het enige wat ik immers over de hoofdstad wist is dat zij een behoorlijk slechte reputatie heeft op gebied van veiligheid en dat zelfs rasechte Guatemalteken bepaalde zones van de stad absoluut vermijden.

Guatemala-stad vanuit vogelperspectief

En zodus trok ik vrijdagnamiddag met Rico richting La Capital, waar we werden opgewacht door Alba, de reeds driemaal eerder vermelde leuke dame. Zij zou ons het hele weekend rondleiden in 'haar' stad. Eerste halte was de blitse bar Saul in één van de betere wijken van de stad, waar we het weekend alvast vrolijk inzetten met een flesje wijn. Het was slechts een voorsmaakje van wat ons in de avond en de volgende twee dagen te wachten stond. Onze gids heeft immers het voorrecht om zich een iets luxueuzer leven te kunnen veroorloven dan de gemiddelde inwoner van Guatemala-stad. En de waarheid gebiedt me dan ook om te zeggen dat we dit weekend slechts een klein gedeelte van de hoofdstad van Guatemala hebben mogen ontdekken; met name het rijkere en bijgevolg ook veiligere gedeelte.

De beste gids ooit... My dear Alba :-)

Hoogtepunt was wellicht een bezoek aan het mooie strand van San Jose, op anderhalf uurtje rijden van de stad. Dankzij Alba's connecties konden we ook hier veilig vertoeven op een aangenaam stukje privé-strand. En alsof de geluksgoden van geen ophouden wisten, was het bovendien een stralende zomerdag. Jaja, er zijn zo soms van die momenten dat een mens zich afvraagt welke goede daden hij in zijn dromen heeft verricht om op zoveel bijval te mogen rekenen. We sloten deze mooie dag vervolgens terug af in het centrum van de stad, in de befaamde Reily's bar. Hierbij keken we er wel zorgvuldig op toe om niet van de hoofdstraat af te wijken, want eenmaal je hier in één van de zijstraatjes belandt, kom je terecht in een wereld waar je als 'toerist' beter wegblijft. Zelfs Alba, een rasechte Guatemalteekse, was hier ooit al slachtoffer van een gewapende hold-up.

De kathedraal van Guatemala-stad, gelegen aan Parque Central

Zondagmorgen genoten we eerst van een rijkelijk ontbijt om enkele katers en natte honden door te spoelen en bezochten vervolgens nog even de binnenstad. Daar was het bijna letterlijk over de koppen lopen op de 'zomerse' Kerstmarkt, inclusief ijspiste onder een loden zon. Maar ik miste er toch enigszins de geur van zweemzoete warme wijn met kruidnagel. Alvorens het heerlijke weekend af te sluiten moesten we tot slot nog passeren langs een trendy kledingzaak. Daar heb ik voor de eerste keer in mijn leven een smoking mogen aantrekken. Wat daarvan allemaal de bedoeling is, vertel ik jullie echter graag in mijn volgende verslag.