Een eerste kennismaking met Cuzco, de parel van Peru...

De eerste lessen Spaans zijn achter de rug, mijn bescheiden huisje heeft zijn geheimen prijsgegeven, en ik heb inmiddels een aantal leuke koffiebars mogen ontdekken. Na vier dagen Cuzco is de fase van gewenning stilaan ingetreden, al is het nog wel net iets te vroeg om te stellen dat ik me hier reeds  thuis voel. Ook op spannende avonturen is het voorlopig nog even wachten.

Mijn straat, mijn huisje is het meest rechtse...

Na vier weken België was de honger naar een nieuw reisavontuur nog nauwelijks te harden, dus haalde ondergetekende opgelucht adem toen hij vrijdagmorgen de vertrekhal van Brussels Airport betrad. Met weliswaar een lange reisdag voor de boeg ( Amsterdam – Lima = 12 uur vliegen ) was het toch uitkijken naar het weerzien met de voornaamste Inca-stad van Latijns-Amerika, Cuzco. Tijdens mijn vorige wereldreis had ik hier al eens mijn opwachting gemaakt, toen als uitvalsbasis voor één van de meest fascinerende reisbelevenissen uit mijn leven, de Inca-trail naar Machu Picchu. Maar ook Cuzco zelf is me altijd bijgebleven. En laat deze historische stad nu toevallig ook nog eens over een hele resem Spaanse scholen beschikken, aldus was de puzzel snel gelegd.

Herinneringen uit vervlogen tijden, het machtige Machu Picchu

Cuzco, vrij vertaald ‘de navel van de wereld‘, wordt alom beschouwd als de oudste stad van Amerika. Prachtig gelegen in een vallei van het Andes-gebergte was deze stad ooit het absolute centrum van het Inca-rijk. In de 16^e eeuw werd Qosqo, zoals de stad werd genoemd door de Inca’s, echter onder de voet gelopen door de Spaanse bezetters. De nietsontziende conquistadores maakten haar  volledig met de grond gelijk en bouwden vervolgens hun eigen kathedralen, kerken en paleizen op de ruïnes van het vergane Inca-imperium. Ondanks de vervaarlijke geografische ligging - Cuzco is uitermate gevoelig voor aardbevingen - verkeren vele van deze koloniale gebouwen zoveel eeuwen later nog steeds in schitterende staat. Neem daarbij de betoverende achtergrond van de Andes, en je begrijpt waarom Cuzco wordt beschouwd als één van de meest indrukwekkende historische steden ter wereld.

Het historische centrum van Cuzco, de Plaza de Armas

Vandaag de dag is Cuzco dan ook één van Peru’s voornaamste toeristische trekpleisters. De nabijheid van onder meer Machu Picchu, de Heilige Vallei en de immense Colca-Canyon legt de stad duidelijk geen windeieren. De rijke geschiedenis en de mystiek die rond de Inca-stad hangt trekken daarenboven ook nog eens een eigenzinnig volkje van hippies en holistische alternatievelingen aan. Al gebiedt de eerlijkheid mij om te zeggen dat deze verlichte geesten zich mijns inziens meer schijnen te interesseren in het wereldse genot van verdovende middelen. Op elke straathoek word je hier dan ook aangesproken door zombies met rood doorlopen ogen die drugs aanbieden. Het zal aldus niet  verbazen dat Cuzco er sinds mijn vorige bezoek niet echt authentieker is op geworden. Getuigen daarvan, de vele bars, discotheken, en sinds kort ook de onvermijdelijke Starbucks, die de Plaza de Armas ontsieren.

Hier en daar vind je nog een zeldzaam stukje authentiek Peru...

Maar goed, laat ons vooral niet vergeten dat ik hier in de eerste plaats ben om Spaans te leren. En dat doe ik ditmaal in een kleinschalige school, Mundo Antiguo. De lessen vinden hier helaas niet plaats in een mooie tropische tuin zoals in Antigua, maar in een bescheiden klaslokaaltje, kort bij de Plaza de Armas gelegen. Voorlopig heb ik nog geen kennis gemaakt met de overige studenten - het zijn er trouwens maar een vijftal - maar dat komt nog wel. Het maakt het alvast iets makkelijker om te weerstaan aan de aardse verleidingen die steeds op de loer liggen. Geloof het of niet, ik heb nog niet eens een bar of discotheek bezocht hier. Mijn wederhelft zal het graag horen. In de  mythische stad die Cuzco ongetwijfeld nog steeds is, is mijn heiligverklaring dan ook meer naderbij dan ooit tevoren.

Het eerste monument n.a.v. mijn heiligverklaring is net af...