Uit het leven gegrepen.. De tragiek van Guatemala-city

Het voorbije jaar heb ik vele verslagen neergepend over Guatemala, het land waar ik inmiddels een jaartje woon en dat stilaan begint aan te voelen als een tweede vaderland. In de meeste van mijn artikels heb ik vooral de lof gezwaaid over dit heerlijke land, met zijn prachtige natuur, zijn rijke geschiedenis en de mooie mensen die er wonen. Heel af en toe zag ik het echter ook als mijn plicht om de andere zijde van dit land te tonen, die van de armoede en het geweld.

Onderstaande tekst is een vrije vertaling en bewerking van een editoriaal dat eergisteren in Prensa Libre verscheen, de voornaamste krant van Guatemala. Ik vond de tekst heel sprekend, omdat hij perfect de tragiek van dit bijzondere land weergeeft. Het is geenszins een excuus om het geweld in Guatemala te rechtvaardigen. Criminaliteit is wel degelijk een keuze, die nooit valt goed te praten of verzachten. Maar anderzijds... Mogen wij, die allemaal in een relatief veilig land wonen en niet weten wat ondervoeding echt doet met een mens, oordelen?



"Papa, vandaag heb ik vier kaarsjes uitgeblazen. Als ik groot ben wil ik journalist worden. Ik wil andere mensen een hart onder de riem steken met mooie verhalen over mijn geliefde land, Guatemala. Ik hou van je, ook al snap ik niet waarom je soms al vloekend van je werk thuiskomt, met een geur van alcohol. Vorige keer dacht ik zelfs dat je mama had geslagen, maar misschien heb ik dat enkel gedroomd. Mijn broers, zussen en ik willen dat je ons in je sterke armen neemt papa, en dat we wat vaker samen kunnen spelen."

'Twee vrouwen neergeschoten'

"Papa, vandaag ben ik negen geworden. Het boezemt me angst in dat er zoveel mensen met grote wapens in de straten lopen. Onlangs overvielen ze de bus waarop ik zat, ze vielen ons aan en stalen mijn boekentas. Ik wou dat ik ook een pistool had gehad, dan had ik me kunnen verdedigen. Ik zou ze neergeschoten hebben, die stoute mensen."

 

'Slachtoffers bij busoverval'

 

"Papa, vandaag is mijn elfde verjaardag. Spijtig dat je zo weinig thuis bent. Gisteren vertelde mama  hoe moeilijk ze het had, om voor mij en mijn kleine zussen te zorgen. Ze vroeg zich af waarom wij eigenlijk geboren zijn, omdat we nauwelijks geld hebben om eten te kopen. Ik voelde me erg triest. Dan zei mama dat ze beter af zou zijn zonder jou, maar dat ze niet wist waar naartoe. Dus blijft ze, zelfs al sla je haar almaar vaker."

 

'Huiselijk geweld gestegen met 439%'

 

"Ik wil ook een vrouw zoeken, eentje zoals mama. Een vrouw die me nooit zal verlaten, zelfs al sla ik haar. Papa, ik ben ondertussen 17  jaar."

"Papa, vandaag verlaat ik het ouderlijke huis. Ik heb je al lang niet meer gezien. Maar ik moet hier weg. Ik heb geprobeerd om werk te zoeken, maar niemand kan me een job aanbieden, omdat ik mijn studies niet heb afgerond. Ik moest steeds meehelpen met mama, om telefoonkaarten te verkopen in de straat. Mama klaagt alleen maar over hoe slecht we het wel hebben, ik wil hier echt vandaan."

'Drie mannen sterven in gewapende overvallen'

 

"Papa, ik maak nu deel uit van de Bende. Zij begrijpen me wél. Zij geven me te eten en voorzien me van een plaats waar ik kan slapen. Ik word hier gerespecteerd, omdat ik bereid ben om om het even wie neer te schieten. 'In Guatemala schiet je of word je neergeschoten,' zeggen ze . In de krant schrijven ze dat kinderen die zich aansluiten bij een bende asociaal zijn. Maar ik voel me niet zo, ik ga enkel naar een plaats waar ik me welkom voel. Hier heb ik geen geldproblemen, hier word ik gewaardeerd, heb ik vrouwen en luxe. Ik drogeer me wanneer ik daar zin in heb en kan mijn leven leiden zoals ik wil. Hier heb ik mijn vrijheid en mijn pistool, dat is alles wat telt."

 

'Twaalf personen sterven door geweld'

"Mama, gisteren heb ik papa gezien. Doodgeschoten. De bus die hij bestuurde werd overvallen en papa bood weerstand. Het deed me niets om hem dood te zien. Ik heb geleerd dat iedereen zijn eigen haagje moet redden in het leven."

'Buschauffeur en begeleider neergeschoten'

 

"In dure restaurants zie ik hoe mensen neerkijken op mij en mijn vrienden. Ze begrijpen niet dat wij enkel nemen wat ons toebehoort. We hebben hen verslaafd gemaakt aan drugs en  nu lopen ze met angst over de straten. Sommigen van hen hebben ondertussen ook wapens, of privé-bewakers. Maar ze beseffen niet met hoeveel wij zijn, en onze wapens zijn veel krachtiger als die van hen. En bovendien hebben wij geen angst, van niets of niemand."

'Drie doden n.a.v. afpersing'

 

"God, vandaag ben ik neergeschoten door een lid van een rivaliserende bende. Ik kan me niet bewegen, ik bloed langzaam dood. Waak alsjeblieft over mijn kleine zusjes, ze zijn inmiddels bijna 16. Ik weet niet hoe het allemaal zover is kunnen komen. Ik wou journalist worden. God, als je bestaat, vergeef me dan alsjeblieft. Het is nooit mijn bedoeling geweest om anderen te doden. Ik wou geen bendelid worden, maar ik had geen andere keuze. Kan je me begrijpen God? Ik ben net 19 geworden. Mijn leven zou nu pas moeten beginnen, maar het is reeds voorbij. Waarom is iedereen zo blij met mijn nakende dood? Ik hoor mensen juichen in de straat en ze kijken me spottend aan. Ze smijten stenen naar me, mijn God, ze willen me levend verbranden."  

 

'Dubbele aanslang in Amatitlan'

"Waarom ben ik niet geboren in een ander land. Ik was geen slechte jongen, ik wou enkel gelukkig zijn. Nu heb ik niets meer. Geen pistool, geen geld, geen drugs en zelfs mijn broeders van de bende zien niet naar me om. Ik ben stervende, en ik ben zo bang."

 

De vlag van Guatemala