Ook dit is Guatemala, jammer genoeg...

Zoals ik al enkele keren heb aangehaald in vorige verslagen, is het mijn bedoeling om dit reisblog stilaan te laten evolueren naar een belevingsblog. Vermits Guatemala voor mij almaar meer begint aan te voelen als mijn thuisland, voel ik me hier immers elke dag een stukje minder toerist. Echte reisverslagen zullen dus schaars worden, maar dat hoeft zeker niet het einde te betekenen van dit blog. Integendeel. Het is mijn ambitie om jullie de komende maanden meer te vertellen over dit land zelf en haar inspirerende inwoners. Ik wil een beeld van Guatemala schetsen met zijn mooie en minder mooie kanten, in de hoop dat eenieder er zich iets kan bij voorstellen. Zo hoop ik in de komende maanden een aantal portretten te schetsen van boeiende mensen die hier mijn pad kruisen. Want voor mij is dat toch één van de voornaamste drijfveren van het reizen; me laten inspireren door landschappen, culturen en mensen, om mezelf als individu te verrijken. En vooral om de dingen des levens beter te relativeren en te beseffen dat wij, Belgen, het nog lang zo slecht niet hebben..


Ik hoef het u wellicht niet meer te vertellen, ik hou van Guatemala. Van het land met zijn prachtige natuur, de hartelijke bevolking, het mooie klimaat en zo veel meer. Ik meen dat ik in mijn vele verslagen mijn liefde voor dit land en zijn inwoners meermaals heb laten blijken. Zodoende zou misschien de indruk kunnen ontstaan dat het leven hier zo een beetje een paradijs op aarde is. Maar dat is helaas niet zo. Want los van de feeërieke foto's die ik op mijn blog post en de enthousiaste indrukken die ik hier neerpen, is Guatemala wel degelijk een Derde Wereld Land, waar armoede en geweld helaas deel uitmaken van het dagelijkse leven. Via dit verslag wil ik jullie hiervan een objectief beeld schetsen. Wat volgt is een integrale vertaling van een 'standaard' artikel uit Prensa Libre, de voornaamste krant in Guatemala. Het artikel dateert van zaterdag 26 juli, maar had evengoed van een week geleden, van vandaag of overmorgen kunnen zijn...

-----------------------------------------------------------------------------------------
TWAALF PERSONEN STERVEN DOOR GEWELD



De golf van geweld die in dit land valt te betreuren heeft gisteren aan 12 mensen het leven gekost tijdens verschillende gewapende aanvallen. De Mexicanen D.F., 48 jaar en J.A., 57 jaar kwamen om tijdens de nacht van donderdag op vrijdag nadat ze werden overvallen in het motel waar ze verbleven, langs de autostrade richting Atlantico. D.F. stierf ter plaatse in het motel. De vrijwilligers van de brandweer troffen in dezelfde kamer ook J.A. aan die zwaar gewond werd overgebracht naar het hospitaal van San Juan de Dios, alwaar hij echter ook overleed.



Twee beenhouwers stierven door kogels gisteren, rond half twaalf op de middag, in hun zaak, La Bendicion genaamd, gelegen in de eerste avenue, sector Camp Seco, in zone 16 van de hoofdstad. De autoriteiten vonden er maar liefst 39 kogelhulzen. De slachtoffers werden geïdentificeerd als E.E., 24 jaar en L.D., 17 jaar. De politie arresteerde 3 minderjarigen van 14, 16 en 17 jaar, waaronder een vrouw, allemaal in dezelfde wijk woonachtig. Zij worden verantwoordelijk geacht voor de aanslag. De drie jongeren werden betrapt door een politiepatrouille terwijl ze wegvluchtten van de plaats van het misdrijf. In een zak die de vrouw bij zich had vonden ze drie schietwapens van kaliber 9 mm. Na een buurtonderzoek verklaarden meerdere buren dat de drie jongeren deel uitmaken van een bende die zich bezighoudt met afpersingen.



Ook gisterenmiddag kwam een vrouw om het leven na een schietpartij in de eerste avenue van zone 1 van Boca del Monte, Villa Canales. De lokale brandweer begaf zich naar de plaats waar het slachtoffer zich bevond, maar zij was reeds overleden toen die toekwam. Volgens de autoriteiten probeerde de vrouw en een kompaan de eigenaars van een stilstaand motorvoertuig aan te vallen. Toen de eigenaars van het voertuig de vrouw zagen naderen, hebben ze naar een vuurwapen gegrepen en haar neergeschoten, waarna ze op de vlucht sloegen.

E.M., 28 jaar, stierf in het Guatemalteekse Instituut van de Nationale Zekerheid ( ziekenhuis ), nadat ze werd neergeschoten in de 11e avenue, wijk Lo de Fuentes in zone 11 van Mixco. De politie pakte een Salvadoraan op van 24 jaar, die zich in de buurt van het misdrijf had verstopt in het struikgewas.



G.S., 30 jaar, werd met kogels omgebracht rond 18u, in de 13e avenue, aan de ingang van de wijk LA Arada in zone 4 van Villa Nueva, zo melden de vrijwilligers van de brandweer.

J.F., 15 jaar, werd doodgeschoten om half acht in de avond in het opvanghuis Nuevo Amanecer, zone 21 van de hoofdstad.

O.I., 18 jaar  en een andere man wiens identiteit niet bekend is, stierven in het hospitaal van Chimaltenango, als gevolg van schietverwondingen opgelopen in het sportcentrum van Chimaltenango.



Ook stierven gisteren een buschauffeur en een taxichauffeur door geweld.

-------------------------------------------------------------------------------------------------

Tot zover het krantenartikel. Ik wil benadrukken dat het geenszins mijn bedoeling is om iemand te choqueren met dit artikel. Ik wil enkel een blik geven op een donkere kant van Guatemala waar wij ons in België nauwelijks iets kunnen bij voorstellen. Als 'inwoner' van het populaire en toeristische Antigua word ik persoonlijk trouwens nauwelijks met dit geweld geconfronteerd en evenmin heb ik me hier al echt bedreigd gevoeld. Maar als je dagelijks dergelijke artikels in de krant leest, stemt het natuurlijk wel tot nadenken. Hoewel ik jullie veel liever de aantrekkelijke kant van dit prachtige land laat zien, dewelke voor mij nog altijd primeert, vind ik het toch ook belangrijk om zo nu en dan de droevige keerzijde van de medaille te laten zien.







Maandag 21 juli, Antigua... Terug van nooit echt weggeweest !


Maandagnamiddag, café El Portal... Terug van nooit echt weggeweest. Voor mij, het vertrouwde uitzicht op Parque Central, weliswaar onder minder zonnige omstandigheden dan dat ik het een tweetal maanden geleden heb achtergelaten. Maar treuren doe ik daar niet om, want de cappuccino smaakt heerlijk als vanouds en vult mij met een warm thuisgevoel. En bovendien heb ik sinds vorige week het trouwe gezelschap van Marshmellow, een beeldige Hushkie met een aaibaarheidsfactor waar menige tijgerwelp een puntje kan aan zuigen...
 
Marshmellow, mijn nieuwe beste vriend in Antigua, Guatemala..
 
Maar misschien moet ik mijn lezers eerst even mijn excuses aanbieden, omdat ik de voorbije weken niets meer van me heb laten horen. Niet dat ik denk dat de mensheid er van wakker heeft gelegen, maar toch.. Ik zou kunnen zeggen dat ik het te druk had met familie en vrienden terug te zien in België, met tussendoor nog enkele ‘verplichtingen’ in o.a. Griekenland, Zwitserland en Frankrijk. En dan was er natuurlijk nog de Wereldbeker voetbal, het optrekken van de pensioenleeftijd voor politieagenten, de veranderingen in het klimaat en het sterreke in de voorruit van mijn wagen.. Redenen genoeg dus om mijn tijdelijke inactiviteit te vergoelijken. Kiest u zelf maar uit dewelke u het beste past..
 
Zoals u ziet, ik had het druk de voorbije maanden..
 
Maar om het goed te maken, hierbij een beknopte samenvatting van de voorbije twee maanden. De eerste weken heb ik vooral tijd genomen om vrienden en familie terug te zien. Altijd leuk om zo na enkele maanden een beetje bij te praten en te zien dat alles zowat bij het oude is gebleven. Begin juni ben ik naar het schitterende Ikaria getrokken, één van de honderden eilanden die het arme Griekenland rijk is. Hier heb ik gedurende een week een intensieve schrijfcursus gevolgd, genoten van de prachtige uitzichten op de bergen van dit ongerepte eiland en bovendien een aantal leuke mensen leren kennen.
 
Mens en dier genieten van het mooie uitzicht op Ikaria...
 
Enkele dagen na mijn terugkomst stond ik al opnieuw op de luchthaven van Zaventem, ditmaal om mijn teerbeminde Alba te verwelkomen. Zij kwam me voor de tweede maal een bezoekje brengen. We zijn er een aantal keren met de wagen op uitgetrokken om nog een laatste keertje te genieten van mijn dierbare Mazda MX5. Twee dagen Ardennen, drie dagen Noord-Frankrijk, meer moet dat niet zijn. Nauwelijks zat Alba op het vliegtuig richting Guatemala toen ik nog snel een vluchtje richting Zwitserland boekte, om aldaar my good old friend Rico te gaan bezoeken. Me dunkt dat ik daarmee ruimschoots aan al mijn sociale verplichtingen had voldaan, zodat ik me vervolgens zonder schuldgevoel kon opmaken voor mijn terugreis naar Guatemala.
 
Roadtrip in Noord-Frankrijk, de kliffen van Etretat..
 
En hier zijn we dan terug! Terug in Guatemala, terug in Antigua, terug in mijn geel huisje, terug bij mijn Guatemalteekse prinses Alba, terug mijn dagelijkse bezoekjes aan de koffiebar van Leo ( in de ochtend ) en aan El Portal ( in de namiddag ). Voorlopig is het nog even wennen aan het nieuwe ritme, vooral omdat ik ondertussen dus ook het hoederecht over een levendige viervoeter op mij heb opgenomen. Momenteel ligt Marshmellow rustig op mijn voeten te slapen, maar de speelse Hushkie maakt dat lang uitslapen en passief in de zetel zitten niet langer een optie zijn. Al hoor je me hier niet over klagen. Ik zal me de komende maanden met plezier en toewijding over mijn nieuwe vriend ontfermen. Tot hij terug moet naar zijn echte baasje, die momenteel in Amerika vertoeft.
 
Antigua met vulkaan Agua op de achtergrond..
 
Bedoeling is om mij de komende vijf maanden vooral op het schrijven te storten. Mijn schrijfopleiding in Griekenland heeft me nieuwe energie en moed geschonken om mij met nog meer kennis van zaken op mijn nieuwe roman te storten. Tussendoor zal ik proberen om regelmatig reisverslagen, kortverhalen, e.d. uit mijn pen te laten vloeien. Ik broed ook nog op een paar andere ideeën, maar daarover later meer. Trouwens, moesten jullie, mijn trouwe volgers, zelf suggesties hebben over wat jullie graag zouden lezen, dan zijn die altijd welkom. Ik hoor het dan wel.
 
Er heeft er eentje actie nodig...
 
En nu moet ik jullie laten, want er begint er hier eentje nerveus te worden. Dringend tijd om een paar tennisballen in de lucht te gaan smijten in mijn (gelukkig) grote tuin, zodat ik vanavond met een moegespeelde Marshmellow alweer een mooie dag kan afsluiten.